«بهتر است به جای ازدیاد جمعیت، نگهداری جمعیت را مد نظر قرار دهیم. این در حالیست که به خاطر ضعفهای موجود، بخشی از اقشار مختلف جامعه اعم از تحصیلکرده، کم درآمد و کارگر و متوسط به کشورهای دیگر از جمله کشورهای همسایه مهاجرت میکنند. در این شرایط باید به این پرسش پاسخ داد که آیا برای جمعیت موجود امکانات لازم را فراهم کردهایم؟»
اینها بخشی از مطالبی است که دبیرکل جامعه اسلامی زنان به ایسنا میگوید.
معصومه رضایی ادامه میدهد: در کشورهای پیشرفته مانند کانادا همه افراد بیمه هستند و پس از تولد هر فرزند، ماهانه 500 دلار به خانواده کمک مالی میشود. اما در ایران با یک سکه که به زوجین اهدا میشود قرار است تشویق کنند، همچنین در کانادا مهدکودکها از طریق دولت اداره میشود؛ بنابراین سپردن کودک به مهد، بار مالی به خانواده تحمیل نمیکند.
از همین رو به نظر می رسد زیرساخت های لازم برای افزایش جمعیت یکی از مواردی است که کمتر در کمیسیون فرهنگی مورد توجه قرار گرفته شده باشد.
این که آیا آموزش و پرورش ظرفیت دارد در چند سال آینده حجم عظیم دانش آموزان را بپذیرد؟
یا باز هم شاهد مدارس دو شیفته و حتی سه شیفته خواهیم بود؟
مدارس امکانات لازم را دارند یا حوادثی مثل شینآباد با افزایش جمعیت تکرار میشود؟
شهرها و روستا، بیمارستان و مراکز بهداشتی خواهند داشت یا باز هم نمایندگان مجبورند با زیاد شدن جمعیت بر حجم تذکرات خود در این خصوص اضافه کنند؟
آیا کسی از کمبود وسایل بهداشتی و آمبولانس جان خود را از دست خواهد داد؟
آیا آب سالم برای همه ایرانیان در دسترس خواهد بود؟ آیا همه مناطق شهری و روستایی گازکشی خواهد شد؟
آیا هر ایرانی یک شغل با درآمد مکفی خواهد داشت؟
آیا مهاجرت نخبگان و جوانان به دلیل نبود امکانات مناسب برای کار، زندگی و تحصیل را نخواهیم داشت؟
آیا امنیت غدایی مردم تامین خواهد شد؟
..... یا فقط به افزایش جمعیت بدون وجود زیرساخت ها بسنده میکنیم؟
منبع: پویش