حقایقی درباره زباله‌های الکترونیکی

حقایقی درباره زباله‌های الکترونیکی

هنوز هم حقایق قابل توجهی درباره زباله‌های الکترونیکی وجود دارد که بسیاری از آن بی‌اطلاع هستند.

زباله‌های الکترونیکی یا به اصطلاح  e-waste، بیانگر محصولات الکترونیکی است که با گذشت زمان منسوخ شده‌اند و می‌توانند به روش‌های نامناسب که تبعات محیط زیستی دارد، دفن یا سوزانده شوند، یا پس از بازیافت صحیح دو مرتبه در چرخه تولید قرار گیرند.

دوسامتینگ، به معنی «کاری انجام دهیم» از کمپین‌های بزرگ برای جوانان و تغییرات اجتماعی است که میلیون‌ها عضو دارد و این گزارش که حقایقی درباره زباله‌های الکترونیکی است، در این شبکه موجود است:

- در سال 2009، مجموع وزن تلویزیون‌ها، کامپیوترها، لوازم جانبی (شامل پرینترها، اسکنرها، ماشین‌های فکس)،‌ موس‌ها، کیبوردها و تلفن‌های همراه از کار افتاده 2.37 میلیون تن بود.

- زباله‌های الکترونیکی دو درصد از کل زباله‌های آمریکایی‌ها در مکان‌های دفن زباله را شامل می‌شوند، اما این میزان برابر 70 درصد از کل زباله‌های سمی است.

- هر ساله 20 تا 50 میلیون تن زباله الکترونیکی در سراسر جهان ایجاد می‌شود.

- گوشی‌های همراه و سایر وسایل الکترونیکی شامل مقدار زیادی مواد ارزشمند از جمله طلا یا نقره هستند. آمریکایی‌ها هر ساله گوشی‌های همراهی که شامل بیش از 60 میلیون دلار طلا و نقره می‌شوند را دور می‌ریزند.

- حجم زیادی از آنچه که به عنوان زباله‌های الکترونیکی شناخته می‌شوند درواقع اصلا زباله نیستند، بلکه تجهیزات الکترونیکی و یا قطعاتی هستند که به آسانی قابلیت استفاده مجدد در بازار را دارند و یا می‌توانند به عنوان مواد بازیافتی بازیافت شوند.

- در حال حاضر تنها 12.5 درصد از زباله‌های الکترونیکی بازیافت می‌شوند.

- به ازای هر یک میلیون گوشی همراهی که بازیافت می‌شود، می‌توان 16 هزار کیلوگرم مس، 350 کیلوگرم نقره، 34 کیلوگرم طلا، 14 کیلوگرم پالادیوم، دریافت کرد.

- بازیافت یک میلیون لپتاپ، انرژی مورد نیازی معادل نیروی برق 3657 خانه در آمریکا را تامین می‌کند.

- زباله‌های الکترونیکی هنوز هم سریع‌ترین رشد تولید زباله‌های شهری را در آمریکا دارند.

- 240  کیلوگرم سوخت فسیلی، 21 کیلوگرم مواد شیمیایی و 1500 کیلوگرم آب برای تولید یک کامپیوتر و مانیتور نیاز است.

- لوازم الکترونیکی که خطرناک به حساب می‌آیند، شامل تلویزیون، مانیتورهای کامپیوتر شامل لوله‌های اشعه‌ کاتدی، مانیتور‌های ال‌سی‌دی، تلویزیون‌های ال‌سی‌دی، تلویزیون‌های پلاسما و دی‌وی‌دی های قابل حمل با صفحه نمایش ال‌سی‌دی هستند اما تنها به این اشیاء محدود نمی‌شوند.

اولین تفنگ ضد پهپاد

اولین تفنگ ضد پهپاد

تاکنون چندین ابزار ضد پهپاد ساخته‌شده اما آنچه می‌بینید بنام DroneDefender بدون اینکه پهپاد را خراب کند، آن را به زمین می‌نشاند.

این تفنگ مجهز به اختلال‌گر در سیگنال رادیویی به‌صورت ریموت کنترل است که به‌وسیله آن می‌توان امواج رادیویی ارسالی به پهپاد را دچار اختلال کرده و سیستم پس از دریافت سیگنال‌های غلط نمی‌تواند خود را مدیریت کرده و ناچار به فرود اضطراری می‌شود.

درواقع کلید این تفنگ ایجاد اختلال و فهماندن به پهپاد برای نشستن اضطراری است که می‌تواند هر نوع پهپادی را مجبور به فرود کند.

با این شگرد فرمان خود تخریبی در پهپادهای نظامی نیز کاربرد خود را از دست می‌دهد و اختلال‌گر می‌تواند به‌راحتی آب خوردن و تنها با ایجاد اختلال در فرکانس پهپاد را روی زمین بنشاند.

اخیراً از پهپادهای تجاری برای جاسوسی‌های اقتصادی و حتی نظامی استفاده می‌شود و این سلاح می‌تواند آن‌ها را در محدوده 400 متری شعاع خود در باند ISM و نیز هر نوع سیگنال جی‌پی‌اس غافلگیر سازد.

پیش‌تر محصولات ضد پهپاد مانند Falcon Shield و Blighter AUDS نیز عرضه‌شده‌اند اما مدل DroneDefender هم سبک‌تر و هم قابل‌حمل توسط کاربر سیار است که برتری‌های آن را نشان می‌دهد.

به گزارش خبرآنلاین، فعلاً FCC تجاری‌سازی آن را غیرقانونی اعلام کرده است.

بانک جهانی: ۷۳% جمعیت ایران شهرنشین هستند

شهرنشینی در ایران بیشتر از ایتالیا، اتریش و ۱۳۷ کشور دیگر

بانک جهانی: ۷۳% جمعیت ایران شهرنشین هستند

چکیده: بانک جهانی با اشاره به نسبت ۷۳ درصدی جمعیت شهرنشین در ایران به کل جمعیت اعلام کرد ۱۳۹ کشور از جمله برخی کشورهای توسعه یافته و صنعتی مثل ایتالیا، اتریش، و پرتغال جمعیت شهرنشین کمتری در مقایسه با ایران دارند.

بررسی های بانک جهانی نشان می دهد طی ۳۰ سال گذشته شهرنشینی در ایران رشد فزاینده ای داشته است.

در حالی که طی سال ۱۹۸۵ تنها ۵۳ درصد جمعیت ایران در شهرها زندگی می کردند این رقم در سال ۲۰۱۴ به رقم بی سابقه ۷۳ درصد رسیده است. در سال پیش از آن نسبت جمعیت شهرنشین ایران به کل جمعیت ۷۲ درصد بوده است.

بر اساس این گزارش ایران از نظر نسبت جمعیت شهرنشین به کل جمعیت در میان ۲۱۱ کشور در رتبه ۷۲ جهان قرار دارد و حتی برخی کشورهای توسعه یافته و صنعتی نیز جمعیت شهرنشین کمتری نسبت به ایران دارند. جمعیت شهرنشین ایتالیا برابر با ۶۹ درصد کل جمعیت این کشور است و این رقم برای اتریش ۶۶ درصد، ایرلند ۶۳ درصد، و پرتغال ۶۳ درصد است.

در سطح جهان ۷ کشور و منطقه خودمختار کاملا شهرنشین هستند که عبارتند از برمودا، کایمن، موناکو، ماکائو، سنگاپور، هنگ کنگ، سنت مارتن.

نسبت جمعیت شهرنشین به کل جمعیت در برخی کشورهای دیگر عبارت است از: قطر ۹۹ درصد، کویت ۹۸ درصد، ژاپن ۹۳ درصد، استرالیا ۸۹ درصد، بحرین ۸۹ درصد، لبنان ۸۸ درصد، سوئد ۸۶ درصد، امارات ۸۵ درصد، اردن ۸۳ درصد، عربستان ۸۳ درصد، کانادا ۸۲ درصد، آمریکا ۸۱ درصد، فرانسه ۷۹ درصد، آلمان ۷۵ درصد، ترکیه ۷۳ درصد، عراق ۶۹ درصد، چین ۵۴ درصد و هند ۳۲ درصد.

ترینیداد و توباگو کمترین جمعیت شهرنشین را دارد. نسبت جمعیت شهرنشین به کل جمعیت این کشور ۹ درصد اعلام شده است.